بیدارخواب

Better call Saul یا بهتره با ساول تماس بگیرید اسمیست که سخت می توانم تلفظش کنم. برای معرفی به اطرافیانم باید سه چهار بار شمرده شمرده هجا هایش را با صدای بلند بگویم و پس از جمله های هیجان آمیزم در تعریف از ظرافت در داستانگویی، تم داستانی اخلاقی و هیجان انگیزش و قد بلندی نسبت به واریته ی قبلی همین تم، Breaking bad برکینگ بد، با واکنش سردشان مواجه شوم و مطمئن باشم که این اسم سخت را به یاد نخواهند سپرد. اما این اسم یکی از معدود و البته بزرگترین مشکل این سریال است. بتر کال ساول سریال درجه یکیست. مدیوم سریال و تلویزیون را می فهمد. داستان گویی بلند را بلد است و شصت یا هفتاد ساعت برایش زیاد نیست. در پس تمام اتفاقات و شارلاتان بازی های جیمی/ساول برای رسیدن به هدف های کوچک و لحظه ای اش، زندگی و روابط شکل می گیرند که مانند یک موجود زنده در هر لحظه متفاوت از لحظه ی قبل است. در واقع انتخاب هایش مسیر زندگی اش را به جهتی ریل گذاری میکنند که به قدری آهسته و نامحسوس است که چشمان نزدیک بینش در غلتیدنش را به رذالت و فاجعه نمی بیند. درست مثل زندگی.